Haur jolasa zazpi ezaugarrien arabera definitzen da:
PLAZERRA: Jolasa definitzen duen lehenengo ezaugarria plazerra da. Gehienetan, kitzikapena dakar eta poz zeinuak sorraraztenditu, baita algarak ere. Baina, pozik sortzen ez badu ere, jarduera hori beti baikor hartzen du jolasean dabilenak. Gogobetetzea, gozamena eta aurkikuntza dakarzkio haurrari. Oso bestelako plazerrak sortzen ditu; izan ere, jolas mota bakoitzak hainbat plazer mota sortzen dizkio haurrari: eragile izatearen plazerra, eraginak sortzeko plazerra,...
PROZESUA: Jolasa, ororen gainetik, prozesu bat da, amaierarik gabeko xedea. Jolasa bera gauzatzea da jolasaren helburua; barne motibazioak ditu, ez du kanpoko zede edo helbururik.
Bereziki "prozesua" da, nahiz eta haurrak, dena ondo amaitzen saiatzen diren. Izugarrizko garrantzia ematen diote horri, jolasaren produktuak autoestimu sortzaile baitira beraientzat.
SERIOTASUNA: Seriotasun kontzeptua ez da helduok ulertzen dugun modukoa, ez da eraginkorrarekin eta emaitzak erdiestearekin lotzen dugun seriotasuna. Haurrentzat, jarduera bakartzat jolasa duenarentzat, jarduera serioa da jolasa, izan ere, bertan, erabiltzen ditu bere baliabide eta ahalmen guztiak. Jolasa erabateko inplikazioa eskatzen dio. haurrak bertan finkatzen du bere izaera, eta hor ondo egindako gauzekin hazten da haurra. Serioa da, haurren nortasunarentzako proba bat delako, autoestimua areagotzen zaiolako eta haurraren nortasuna finkatzeko bide bat delako.
ASKATASUNA: Jolasa askatasun esperientzia bat da; izan ere, jolasaren ezaugarri psikologiko nagusia da hautatzeko askatasunean oinarritzen den egoera psikiko baten gainean egiten dela. Borondatezko jarduera da jolasa, askatasunean erabakia, eta ez du onartzen kanpotik derrigortzerik. Haurrak askea izan behar du, nahi duen erara jarduteko.
jolasteko, haurrak pertsonaiaren jarrera egokitu behar du eta jolasa taldekakoa denean, jolaserako arauak bete beharko ditu.
EKINTZA: Ekintza eta parte-hartze aktiboa eskatzen duen jarduera da jolasa. Egitea da jolasa, eta beti eskatzen du jolasten ari denaren parte-hartze aktiboa.
FIKZIOA: Jolastea errealitatea balitz bezala aritzea da, baina fikzioa dela kontuan izanda. Jolasaren ezaugarria ez da jarduera bera, pertsonak jarduerari begira duen jarrera baizik. Fikzioak errealitatearen aurkaritza adierazten du, eta haurrak egoera errealak inposatzen dizkion betebeharretatik ihes egin dezake: bere arau eta erregelen arabera jarduteko aukera izango du, berak bere buruari jarri, eta gogo onez onartu eta betetzen dituenak.
AHALEGINA: Argi ikus dezakegu haurrak ahalegin handia egin behar izaten duela jolasean. Batzuetan, jolasak energia handia erabilarazten die haurrei, derrigorrezko zereginetarako behar dena baino gehiago. Jolas ugariak oso arau gogorrak izaten dituzte, eta izugarri nekarazten dute.
Jolasaren eraginez, haurra izugarrizko ahalegina egitera, jarraitzera edo kontzentratzera beharturik egon daiteke. Dena den, jolasa izateko eta haurrek goza dezaten, oso garrantzitsua da zailtasunak gainditu behar izatea; zailtasunik izan ezean, laster aspertzen baitira.
